Dit is het dertiende solo album van de Amerikaanse jazzpianist Fred Hersch en zijn eerste voor ECM. Deze cd is een duidelijk voorbeeld van zijn geweldig improvisatorisch talent hetgeen hij bewijst met zijn zeven composities/improvisaties. Na het fantastische duo album met Esperanza Spalding (vcl) “Alone at the Village Vanguard” is dit weer een nieuw juweeltje in de discografie van deze superieure pianist/componist. De jazzwereld is natuurlijk rijk bezaaid met pianisten en iedereen heeft daarin zijn eigen favorieten, voor mij zijn dat op dit moment Enrico Pieranunzi en Fred Hersch, natuurlijk zijn er nog talloze grote voorbeelden uit het verleden, maar terugkijkend op mijn laatste recensies kom ik wel degelijk uit op deze twee namen, eigenlijk hoort daar ook Brad Mehldau bij maar dat is weer een ander verhaal.

“Silent, Listening”, overigens een geweldige titel die een prima omschrijving vormt van de muziek, bevat behalve Fred’s eigen improvisaties nog een paar ijzersterke versies van andere componisten zoals “Star-Crossed Lovers” van Billy Strayhorn en Duke Ellington, “ The Wind” van Russ Freeman, “Softly, as in a morning sunrise” van Romberg en Hammerstein en “Winter of my discontent” van Alex Wilder en Ben Berenberg. Alle composities die vlekkeloos overlopen in en combineren met het werk van Hersch. Ik ben nogal eens kritisch over de muziek op ECM die in mijn oren nogal eens neigt naar New Age, maar als er sprake is van muzikaal sterke persoonlijkheden is de invloed van Manfred Eicher duidelijk minder aanwezig zoals in dit geval. Gelukkig maar want in heel veel ECM albums is zijn stempel te groot en dat leidt tot (in mijn oren) vaak tot stilzwijgende en eenvormige muziek. Zoals gememoreerd ontkomt Hersch aan dit stempel, daarvoor heeft hij een te groot eigen idioom in zijn muziek, hoewel ik niet hoop dat hij definitief overstapt naar het ECM label.

De cd start met het eerder genoemde “Star-crossed lovers”, een romantisch stuk helemaal in de stijl van Ellington en zijn alter ego Strayhorn, Hersch weet de lieflijke intentie goed te raken met zijn liefdevolle benadering. “Night Tide Light” brengt de luisteraar in een heel andere sfeer, deze improvisatie van Hersch zit vol spanning en dissonanten maar blijft vol gevoel en warmte. Datzelfde kan worden gezegd over het titelnummer “Silent, Listening”, sfeervol en stil en dan weer een korte apotheose. Hersch blijft een meesterpianist, een absolute aanrader deze schijf, luister en geniet !

Jan van Leersum.